Onze reizen - Sigiriya
Ontbijt gister besteld en vanochtend was hij het al vergeten en komt met fruit aanzetten. Kok bakt daarna braaf een omelet voor Bram en een eitje voor mij met wat toast erbij, meer dan genoeg voor ons. Half negen in de auto onderweg naar Sigiriya, the Lion Rock.
Het is zondag en half Sri Lanka is onderweg naar de beroemde Leeuwenrots, Mahesh schat 5000 mensen op dit tijdstip. Veel mensen zijn eerder begonnen want je ziet ze al staan bovenop de granietrots die volgens sommigen op een olifant en volgens anderen op een leeuw lijkt. Bovenop de Leeuwenrots van 200 meter bouwde koning Kasyapa aan het eind van de 5e eeuw de Hemelburcht met weelderig ingerichte paleis. We kopen twee dure kaartjes (9000 RPS = bijna een maand huur voor Mahesh!) en ook Bram begint aan de klim.
Het is file lopen en daardoor stilstaan op de trappen, iets wat Bram helemaal niet trekt dus hij besluit terug te gaan en zich beneden in het park te amuseren. Verderop lijkt het me dat hij met zijn hoogtevrees een wijze beslissing heeft genomen alhoewel ik me op geen enkel moment onveilig voel. Steil is het en wat doorzichtige wenteltrappen en zo maken het bij hoogtevrees er niet makkelijker op! Het klimmen gecombineerd met de warmte, temperatuur loopt weer tegen de 40 graden, zorgt er voor dat iedereen drijfnat boven komt. Het doet me soort van deugd te zien dat ook de Srilankanen daarmee kampen. Het begint met een trappenweg van 430 treden met af en toe een klein platform. Dan een smalle loopbrug naar de wenteltrap omhoog die uitkomt bij een smal pad langs de beroemde 22 meisjesfresco’s, overblijfselen van de 500 fresco’s uit de 5e eeuw. Bijzonder hierin zeker het meisje met de drie tepels, met de 6 vingers en met de drie handen.
Het smalle pad loopt dood dus langs de opgehangen doeken loop je terug. Het ruikt hier duidelijk naar zweet, en veel oud zweet… Een gietijzeren wenteltrap uit 1938 (de opgaande is recent) brengt je naar de opgang voor de spiegelmuur. Hier scheurt iemand weer een deel van je kaartje (vreemde controle, waar zou je anders vandaan moeten komen?). Op de Spiegelmuur, een gladgepleisterde balustrade langs de opgang naar boven, staan teksten van reizigers uit de 8e eeuw die hun bewondering hebben geuit voor de prachtige fresco’s. Ik vind de benaming Spiegelmuur/Mirrorwall wat ver gezocht.
Een stenen trap brengt je vervolgens langs de fundamenten van de audiëntiezaal (5e eeuw) naar een plateau waar tussen twee reusachtige leeuwenpoten die gedeeltelijk uit de rots gehakt zijn een nieuwe reeks trappen begint eindigend met een voor je gevoel eindeloos durende metalen 'hangtrappen'.
Eindelijk boven loopt het water van iedereen af en zie ik tot mijn verbazing dat de burchtruïne zelfs ook nog de nodige trappen heeft in de blikkende zon. Ik hijg nog even door… Maar het is het allemaal zeker waard; het uitzicht, de vergezichten, de diepte inkijk, de klassieke tuinen in de diepte, je verbeelding laten spreken met de overblijfselen van het paleis- de troon- en het koninklijk bad.
Ach, in een uur ben je boven! Naar beneden via deels een andere, makkelijkere route in 40 minuten. Bram zit beneden te lezen en even later verlaten we het terrein...5 minuten later duikt Bram voorover en horen we een harde knal. Ik dacht dat er iets tegen de auto werd gegooid maar Bram zag de buffel zijn vrijheid ruiken en zijn kop in de wind gooide. Zijn hoorns knalden de rechter zijramen naast Bram kapot die gelukkig zijnde veiligheidsglas bleven hangen. 3 ruiten volledig verbrijzeld en een balende Mahesh die aan de slag gaat met de verzekering. Kunnen wij mooi even een geluksolifantje uitzoeken voor Jasmijn, kleindochter van Lydia, wiens vader geboren is in Sri Lanka.
Met een waszak van Sea Lotus Park Hotel en breed tape plakken we het stuk ruit dat eruit gevallen is af en rijden door naar Dambulla waar de verzekeringsagent zal komen kijken. Lunch bij Gimanhala waar we de foto's die ik heb genomen doormailen naar Suranga. Beetje onpersoonlijk restaurant en mind you wat er voor je snufferd op de deur hangt als je op het toilet zit : ‘the usage of this facility cost us money. It is your responsibility to share the costs so we can serve you better’… Lust u nog peulen?