7 Onze reizen - Kandy

Onze reizen - Kandy


Maandag 13 maart 2017 :

Goed ontbijt met ei/omelet, weliswaar helemaal niet naar de zin van Dad die ons gister ook al matig vond eten… Hij geeft nog een kam bananen mee voor onderweg. Eerst bezoeken we het rotsklooster van Aluvihara (1e eeuw na Chr.), een stukje ten noorden van Matale waar we gister geen tijd meer voor hadden.

Ondanks het festival is het vrij rustig hier bij de drie rotsgrotten. In de eerste grot ligt een Boeddha te midden van andere boeddhabeelden.

De tweede en de derde grot geven vooral de verschrikkingen van de hel als de straffen die de toenmalige koningen oplegden weer. Afgesneden ledematen, uitgepikte ogen, doorspiesde lijven en gescalpeerde hoofden...ook lekker, op de kop gehouden worden en dan met een mes vanuit je kruis doormidden gesneden worden… Na ons komt er een bus met kinderen voor een soort van schoolreisje...ik zou het als juf niet naar mezelf toe kunnen verantwoorden!

We wippen binnen in het museum/bibliotheek waar men de oudst bekende boeken op ola(palm)-bladeren van Sri Lanka bewaart. De bewaarder maakt voor een een blad met onze namen op de traditionele manier.

Door naar de Sri Muthumariamman Thevastanam (Mahesh spreekt het echt zonder aarzelen in één keer uit!) gewijd aan Parvatti.

We kopen een kaartje voor het terrein om de tempel heen want vanwege het festival mogen toeristen/niet vegetariërs de tempel niet in tot 15 maart. Ach, de buitenkant is mooi genoeg en alle geluiden van de ceremonie klinken ruim door.

Achter de tempel wordt er al driftig gekookt voor de gelovigen en een man met alleen een omslagdoek om wordt om de tempel heen gerold. Ik vraag de bewaker of dit boetedoening is...helemaal niet dus! Stel je komt bidden in de tempel en verlangt het komend jaar een auto te hebben...daar bid je voor en als die wens dan uitkomt ga je daarna terug naar de tempel en bedank je op deze manier de goden. Je al bidden rond laten rollen door het zand en af en toe te laten afspoelen. Het komt op ons meer over als een soort van boetedoening. Wat zou jij doen als je een auto wil hebben vraagt de bewaker mij...hard ervoor werken? Hij schudt meewarig zijn hoofd…ik begrijp er duidelijk niks van.

We rijden richting Kandy en daar aangekomen meteen naar de zuidkant voor de tempels in de omgeving. Het verkeer is chaotisch en vreselijk druk maar gelukkig hebben we deze tempels wel doorgezet in het programma. We beginnen bij Gadaladeniya Raja Maha Vihara uit de 14e eeuw waarvoor men tempelbouwers uit Zuid-India liet overkomen.

Dat is te zien aan de Indiase invloeden in deze werkelijk prachtige kleine tempel met een zittende Boeddha omringd door bijzondere beelden zoals de twee mythologische dieren met opengesperde muilen. Ze zin opgebouwd uit de lichaamsdelen van zeven verschillende dieren; de bek van een krokodil, de poot van een leeuw, de staart van een pauw, het oog van een aap, de oren van een varken, het lichaam van een vis en de neus van een olifant.

De 'kaartjesverkoper' heeft als hobby schilderen en is tevens de gids voor het inleidende praatje. We kopen een paar prachtige kaarten bij hem die hij nog even signeert, hij is bekend kunstenaar...zegt hij.

Buiten willen kinderen op de foto en een rolletje Red Band maakt ze helemaal blij!

De volgende tempel is de Lankatillaka Vihara, ook uit de 14e eeuw, bestaand uit een kleine dagoba, een bo-boom en een tempel met een hindoeïstische én boeddhistisch invulling. Hindoeïstische kant is dicht.

Boedistische tempel is een mooi ingetogen heiligdom met prachtige muurschilderingen en een sympathieke tempelbeheerder die trots aankomt met zijn brochure.In de kluis in de tempel ligt namelijk oa een Hollandse vlag van 30 bij 15 meter. Hij weet ook wel dat onze vlag nu rood/wit/blauw is maar dit is een oude vlag die van de Hollanders in beslag is genomen in 1765. We hebben de foto in de brochure (nog nooit van gehoord of gezien).

Als laatste de tempel van Embekke Devalla die oorspronkelijk dienst deed als audiëntiezaal voor koning Bahu I en ter ere van Skanda. Slechts een wanddoek helpt je hieraan herinneren maar bijzonder zijn de houten balken waarin allerlei houtsnedes zijn gemaakt. Het achterste gedeelte van de tempel en ook het heiligdom is niet open.

De lucht wordt steeds donkerder en al voordat we in de file van Kandy terechtkomen begint het te onweren.

Even snel langs het station zodat Mahesh kaartjes kan kopen voor zijn volgende gasten volgende maand (bijna allemaal al uitverkocht!) en door voor een late lunch bij Peradeniya Rest House in de plenzende regen. Mahesh wil na de lunch nog een middagprogramma bespreken en ons om half 7 afzetten bij de Tempel van de Tand, maar wij hebben al besloten dat we naar het hotel gaan zodat hij op tijd naar Negombo kan vertrekken om de auto om te wisselen en dan zijn kinderen kan zien en thuis slapen. Beetje buiten de waard gerekend dat het duurt tot half vijf!!! voordat we bij het hotel zijn door de files en chaos in Kandy. De doorgaande weg lang de Tempel van de Tand is na de laatste terrorischtische aanslag nog steeds gesloten voor de veiligheid maar het verkeer kan geen kant op.

We checken in en de kamer lijkt prima alleen staat de vloer onder water en ruikt het sterk naar urine. Andere kamer wordt aangeboden maar we worden nu echt weggedrukt in een hok zoals Bram het noemt. Hotel is vol dus morgen krijgen we de perfecte kamer. We zijn niet akkoord en dan is er opeens nog een hele ruime driepersoonskamer vrij. Deal! Bier hebben we al ingeslagen en ligt in de ijskast en we gaan naar het buffet voor twee groepen Fransen erover heen geraasd zijn. Zeer goed verzorgd met goede soep, saladebar (wat wij nooit eten in Azië), een keer niet alleen curry’s maar ruime keus in groenten/vlees/vis naast rijst én aardappelen. We zondigen zelfs met een toetje, warme broodpudding met custard en triffle. Toch weer doodmoe (en ik met spierpijn in mijn bovenbenen van de klim gisteren!) doen we nu, om 10 uur het licht uit. Het bliksemt nog steeds om ons heen.

Dinsdag 14 maart 2017 :

Mahesh is op tijd vertrokken uit Negombo en even na negenen rijden we weg in de 'nieuwe' auto...wel even wennen aan een halve auto van voorheen maar het is niet anders. Laten we het maar zo bekijken dat we twee weken heel luxe rondgereden zijn. Wel fijn dat we twee rugzakken hebben want twee koffers hadden niet in de achterbak gepast. Het doel vandaag was een toer richting Knuckle Range te maken maar Mahesh waagt zich niet meer aan de vage weggetjes die wij hebben uitgezocht en gaat voor de A26 die buiten de verkeersdrukte van Kandy weer hele andere uitzichten biedt.

Door verschillende drukke dorpen heen omhoog de bergen in om vlak voor het eindpunt (70 km van Kandy) in 18 genummerde haarspeldbochten heel snel af te dalen naar de vallei.

Doel is wederom één van de heiligste plaatsen voor boeddhisten,de Maha Raja Vihara in Mahiyangana. Beroemd als tempel met de grote dagoba over een haarlok van Boeddha. Boeddha zou dit heiligdom bezocht hebben tijdens een Vedda-feest en tijdens de feestelijkheden een levitatieverschijnsel (geen zwaartekracht ondervinden) hebben gehad. Vreemd eigenlijk dat tussen alle mooie wandschilderingen dit verschijnsel niet is opgenomen. Het is vrij rustig in de tempel maar achter gesloten deuren horen we de bekende geluiden van de poya-dienst. Gelovigen staan rustig te wachten op het opengaan van de deuren met royale offerschalen in de hand. Dan opeens begint iedereen de zware bellen aan een soort jachtrekken te luiden als om Boeddha aan te roepen.

Monniken met witte kappen om het hoofd en voor de neus en mond als een soort bivakmuts lopen in en uit het heiligdom maar laten vooralsnog alleen monniken in saffraankleurige pijen toe. Dan komen alle monniken naar buiten en mogen de mensen hun offers gaan brengen.

De innertempel blijkt relatief heel klein te zijn. Mensen brengen hun offer aan het altaar en gaan daarna in de kleine voorruimte zitten onder de beetje kermisachtige posters met flikkerende lichtjes...sorry, kan het niet anders omschrijven vond het een beetje kitscherig allemaal. Kleine gebedsruimte om de tempel heen zijn ook voornamelijk versierd met posters met flikkerende kerstlampjes erover heen.

Het complex is groot rond de witte dagoba en erg rustig. Er loopt erg veel 'personeel' rond tegen wie je bijna zou zeggen pak eens een bezem. Het afval groeit hard hier en helaas lijkt niemand zich eraan te storen.

Mahesh brengt ons naar Sorabora Village, een groot hotel met banketruimte waar we de enigen zijn voor een fried noodle/rice en nasi. Het stikt er van de vliegen maar is zeer smakelijk en absurd goedkoop. Het hotel loopt niet goed, heeft in het hoogseizoen 10 kamers bezet en leeft van feesten van de lokale bevolking. Locatie maakt het of doet niks… Het plan is om onderlangs de route terug te nemen naar Kandy maar na twintig kilometer route touristique zonder toeristen rijden we aan tegen een kapotte brug. Geen probleem, even een paar kilometer terug en daar de brug over. Daar aangekomen worden we gewaarschuwd dat halverwege de ondergelopen brug een stuk mist en we met deze auto dan vast komen te zitten. Terug naar de eerste weg waar een afsplitsing is over militair domein. Mahesh gaat het discreet vragen maar de weg blijft alleen voor militairen en ministers in spoed. Dus terug naar het beginpunt en over dezelfde weg terug, het is niet anders. Het begint te regenen en voor Kandy wordt het wederom steeds drukker. We schuiven de ceremonie van de Tempel van de Tand door naar morgenochtend. Mahesh vertelt dat het ‘s avonds belachelijk druk is en de deur naar de gouden dagoba van de tand 10 minuten opengaat en dan weer dicht. Mensen zijn opgefokt en pezen meteen naar voren...tweede dienst in de ochtend zijn mensen aan het werk en toeristen gaan bijna allemaal 's avonds. Bovendien heeft Mahesh het wel een beetje gehad...hij is vanmorgen om 4 uur vertrokken uit Negombo en zijn we pas om 5 uur terug bij het hotel. Ik lekker even zwemmen om af te koelen in een leeg zwembad en om half acht kijken wat voor lekkers de kok deze avond in petto heeft!

Woensdag 15 maart 2017 :

Goed geslapen, rustig ontbeten en om kwart over negen door Mahesh afgezet vlakbij de Tempel van de Tand voor de ceremonie om half 10. Als we binnenkomen beginnen de trommels net te roffelen en het lijkt niet zo druk dus we staan eigenlijk praktisch vooraan bij de 'muzikanten' voor een prachtig bouwsel met mooi houtsnijwerk en deuren die zijn ingelegd met ivoor en zilverwerk. Overal staan rijen mensen geduldig met hun offers te wachten met gevouwen handen.

De Tand wordt op de eerste verdieping bewaard en aangezien we niet precies weten wat er gaat gebeuren splitsen we op. Bram blijft beneden bij de trommelaars en ik loop langs de rij wachtende mensen mee in de stroom de trap op. Boven is het al erg vol en warm. Langs de rand zitten mensen met de benen vooruitgestoken te bidden en je wordt met de stroom meegetrokken tot het altaar in het midden. Opeens gaan de gevouwen handen de hoogte in, begint men gebeden te roepen en duwen ze elkaar en iedereen naar het midden, waar ook ik ongeveer sta, want de deur van de Inner Temple gaat open en men kan een blik werpen op de schrijn bestaande uit zeven in elkaar passende kleine gouden dagoba’s waarin de tand van Boeddha (linkerbovenhoektand van 2,5 cm) is opgeborgen. Ik heb toch al best wat ceremonies als deze meegemaakt maar dit absoluut nog nooit. Veel kan je overigens er niet van zien want die lange rijen die zich van alle kanten al gevormd hadden mogen nu vlak voor de schrijn langs om de offers te brengen. Maar de ervaring overtreft alles.

Ik wurm me naar de trap en naar beneden naar Bram toe en we bekijken samen net op tijd de naastliggende tempel Pallemale Viharaya, met drie mooie Boeddhabeelden (waarvan de deur even later ook dichtgaat) en de heilige kamer met oude boeken en een kopie van de gouden dagoba van de tand.

We lopen samen nog een keer naar boven waar de mensen alweer in de rij staan voor de tweede keer dat het deurtje 10 minuten opengaat. Het is nog steeds druk.

Ook op het complex eromheen staan nog verschillende kleine tempels waarvan we er van eentje niet echt begrijpen. Mensen staan te bidden voor drie 'etalages' met verschillend gekleurde doeken en kerstlampjes…

en helaas ook weer tempelolifanten…

Ook is er een nieuwe tempel gebouwd waar mensen wat meer rust hebben om te bidden.

Mahesh staan aan de achterkant geparkeerd en wacht ons op. Het makkelijkste is om van hieruit richting de markt te lopen want Kandy is dé plaats voor souvenirs. Eerst nog even naar The Church of St. Paul.

Tijdens het kopen van een T-shirt voor Jasmijn worden we aangesproken door een marktkoopman die vindt dat hij ons wegwijs moet maken aangezien Nederland zoveel heeft gedaan voor Sri Lanka na de tsunami. Of wij wel weten hoeveel kinderen Nederland heeft geadopteerd? Hij leidt ons oa naar een koperwinkel waar we 3 Boeddhistische bellen kopen voor aan een rek als eerder gezien tijdens een ceremonie, naar Sandalwoodoil voor Sjors en een houten tuktuk voor Jasmijn.

We lunchen weer bij Peradeniyanton Resthouse en hebben dan nog 1 tempel op het lijstje staan voordat we Kandy verlaten. Tempel Asgiriya Vihara is snel bekeken...soort glazen gebouw met een altaar met Boeddhabeeld, een nieuwe tempel en dagoba zijn ze aan het bouwen. De bouwvakkers kijken ook zeer verbaasd wat wij daar komen doen haha. Nog even rode bananen kopen, duur en niet heel verrassend qua smaak.