Zaterdag 24 december 2016 :
Na een ontbijtje bij Macca’s (Ossies voor de Mac) rijden we in twee uurtjes naar Melbourne waar we de auto voor 5 uur parkeren naast Fitzroy Gardens voor slechts $4,-. Door de mooie parkachtige tuin richting het visitor center om een kaartje te kopen voor de hop op en af bus door Melbourn. Dit kaartje is twee dagen geldig en afgezien van het feit dat de bus met Kerst niet rijdt vindt de juffrouw het gezien ons programma niet nodig dit te kopen maar adviseert gewoon gebruik te maken van de gratis tram. Goed advies en mooi systeem! Binnen het ruime gebied van de gele lijnen kun je gratis gebruik maken van alle trams, dit om auto’s te weren uit het centrum. Ze rijden af en aan dus je hoeft nooit lang te wachten. Zouden ze in Sydney ook moeten doen zegt Niels...hier rijdt het openbaar vervoer in het weekend zelfs de hele nacht! Het is ondertussen 37 graden.
We lopen eerst maar naar Federation Square met Flinderstreet en drinken tegenover het station in het oudste café van Melbourne, Young & Jacksonhotel, een heerlijke milkshake/ijskoffie. De St. Pauls Cathedral op het drukke kruispunt is zeker de moeite waard! De kerststal binnen minder...
Van hieruit loop je zo Swanstonstreet in wat de drukste winkelstraat is, zeker op de zaterdag voor kerst!
Via het saaie City Square langs de (gesloten) Melbourne Town Hall lopen we bij Little Bourkstreet Chinatown in voor een heerlijke Chinese lunch in een zeer drukke zaak.
In de State Library Victoria vergapen we ons aan het prachtige interieur van deze bibliotheek waar je als student graag zal studeren...komt goed uit want de university campus ligt er recht tegenover.
We pakken de tram naar de grote Queen Victoria Market waar massa´s mensen bezig zijn met hun laatste inkopen voor Kerst. Het is een drukte van belang bij de gigantische hoeveelheden vlees, groenten, fruit, kreeften en vis...als je het hier niet kan krijgen lukt dat vast elders ook niet!
Met de tram doorkruisen we het centrum naar het zuiden voor het skydeck 88 van de Eureka tower van 297,3 meter hoog.
In minder dan 40 seconden zijn Niels en ik met de lift op de 88e verdieping en het is toch een beetje griezelig zo hoog voor een glazen muur te staan. Daarbij gaat de top 30 cm heen en weer door de wind! Je kan zelfs in een hoek op het terras, wel eerst door een sluisje heen want anders zou de wind naar binnen slaan. Spectaculaire vergezichten over de stad en in korte tijd zie je eigenlijk heel Melbourne, dat vroeger Batmania heette…? Ook mooi overzicht van het Olympisch stadion en de Australian Open Tenniscourts.
Tijd om terug te gaan naar de auto en richting Boronia te rijden waar Debby en Mick wonen. Ervoor nog even wijn en bier halen voor de gastvrouw en gastheer en om 5 uur staan we voor de deur. Ontzettend hartelijk ontvangen door Debby, Mick, Chris en Holly. Lekkere borrelhapjes gaan vooraf aan een ruime bbq met taart toe!
We hebben alle drie een heerlijk ‘nest in an empty room’ zoals Debby het uitgiert...grote renovatie en aanpassingen van het huis staan op de agenda en kerst met gasten moet er even tussendoor haha. De boeken over The Dutch vallen gelukkig ook goed in de smaak. Bijgepraat vallen we als een blok in slaap...
Zondag 25 december 2016 :
Rond 8 uur staat Debby al weer eieren met bacon te bakken, de vogels buiten (Macpie, Kaketoe, eenden en 1 kip) worden gevoerd en dan zijn we op weg naar Torquay, het beginpunt van de Great Ocean Road...het is 1e Kerstdag..
Via Anglesea en Aireys Inlet komen we bij The great Memorial Arch, de echte beginboog van de mooie route langs de kust. De weg is opgedragen aan de gevallen soldaten van WOI en aan degenen die wel terugkwamen en als werkverschaffingsproject deze weg uit de rotsen hebben gehouwen en aangelegd. We worden bedolven onder de vliegen maar zodra je op het strand bent zijn ze nagenoeg weg.
Het eerste stuk is het werkelijk file rijden, supertraag en we hopen dat niet iedereen hier de hele route gaat rijden. Dat lijkt gelukkig niet zo te zijn, de meesten gaan naar het strand hier en daar. Ze zijn ook wel verwend hier met al die grote en kleine stranden. Het werkt heel simpel, als de parkeerplek vol is ga je naar een ander strand. Dat betekent dat er op de kleinere stranden altijd maar zo’n 10 tot 20 mensen te zien zijn.
De weg leidt langs Lorne (waar we boodschappen doen voor een kerstlunch op het strand aangezien er werkelijk niks open is dus deze supermarkt is een cadeautje!) en uitzichtpunt Cape Patton naar Apollo Bay, een zeer toeristische plek waar we traag doorheen kunnen. Daartussen vinden we een rustig strandje waar we onze kerstlunch hebben op de grote stenen...sushi met witte wijn. Hele aparte ervaring ...Kerst op het strand met 35 graden.
Great Ocean Road leidt ons naar Glenaire, Lavers Hill langs Port Campbell NP (wat heet hier niet NP) naar grote drukte bij The Twelve Apostels...waar er nog maar 9 van zijn haha...rotspunten van kalksteen die oprijzen uit het kolkende water van de Indische Oceaan. Via de Gibson Steps naar beneden voor het mooie uitzicht vanaf het strand wat tegenvalt want vanaf hier zijn er slechts 2 te zien.
Hoppa weer naar boven, in de auto naar het overvolle (gesloten) visitorcentre vanwaar een looppad begint naar de hooggelegen uitzichtpunten. Het in mensenfile lopen wordt daar beloond met mooie vergezichten….maar wat een mensen, en zoveel lawaai dat ze maken! Chinezen en Indiërs spannen daarin toch echt de kroon!
Bij Loch Ard Gorge zijn we bijna alleen afgezien van een paar Chinezen die natuurlijk weer over de hekken klimmen om op een rotspunt te gaan staan voor de selfie.
London Arch, de vroegere London Bridge, zien we vanuit de auto en we zijn om 6 uur in Warrnambool waar we overnachten in The Blue Whale Inn. Er is niet 1, niet 1! restaurant open in deze toch grote stad en bij een tankstation kopen we spaghetti, saus en kaas, toastjes/kaas voor bij de borrel om verheugd te zien dat de bottleshop wél open is voor wijn op onze 1e kerstdag. We hebben een keukentje bij de Blue Whale dus dit is het meest aparte kerstdiner dat we ooit gehad hebben. Toch maar de tradionele spelletjes erna doen...tot half 1 notabene! Gelukkig zijn de zeer lawaaierige Indiërs op dat moment ook eindelijk stil (tot 7 uur de volgende ochtend...)
Maandag 26 december 2016 :
Ontbijtje bij de nu wel open en belachelijk drukke Mac Donalds, tanken en op weg naar Grampians NP. Mick heeft nog contact gehad met een vriendin die daar in de buurt woont voor de hoogtepunten en met dat lijstje rijdt Niels ons naar het visitorcentre. Naarmate de weg vordert gaan de ruitenwissers steeds minder aan en de richtingaanwijzer meer...vooral naar links afslaan geeft verwarring. Mooie superlange ‘oprijlaan’ voor het park, enkele rijbaan, met langszij grote grasvelden met enkele bomen erin hetgeen een beetje Afrikaans aandoet ware het niet dat we een grote rode kangoeroe en een verschrikte walibi tegenkomen. Het blijkt weer de artiesteningang te zijn… We kopen de Walking in Wonderland kaart in Halls Gap en gaan op zoek naar lunch….alles dicht (nou ja alles, er zijn twee restaurantjes). Gelukkig is de supermarkt tegenover de camping wel open en we halen, brood, kaas, ham, paprika en melk. Zo komt Splinter door de winter. We starten de selfguided day trip waarbij je met de auto naar verschillende uitkijkpunten rijdt en bij enkele daar een wandeling doet. Het park is enorm groot en de vele hikes duren 6 uur tot 3 dagen. Dat is voor ons een beetje teveel van het goede maar met deze route krijgen we een prima beeld van dit mooie park.
We starten bij Boroka Lookout en bij Reed Lookout volgt de wandeling van een half uur naar the Balconies. De paden zijn keurig aangelegd dus het is easy walking in de aangename 19 graden.
Bij de Mackenzie Falls doen we de lookout walk van 40 minuten om de waterval vanaf hoogte te zien. Niet heel spectaculair (niet zoveel water?) maar wel apart door de verschillende lagen. We lopen nog de andere lookout voor de Broken Falls maar die heeft echt een watergebrek…
Het laatste punt is Zumsteins, de basis van de Mackenzie Falls waar werkelijk niemand is en dat is lekker rustig na al die lawaaierige Chinezen met hun gespring op rotsen en selfies. Er is verder trouwens ook niet echt wat te beleven hier dus rijden we door naar Stawell waar we slapen in Motel Stawell. ‘by car two minutes to Main street, aaaallll lestaulants thele’ vertelt de Viëtnamese eigenaresse me. Eerst biertje gedronken op ons terrasje en in het motel aan de overkant, met restaurant, gevraagd of we daar konden eten. Nee, was alleen voor eigen gasten en daarbij spraken ze niet met de eigenaren van ons motel tot zijn spijt. Hij adviseerde naar Gift Hotel te gaan, 20 minuten lopen. Dus op weg, dicht! Doorgelopen naar Main Street, aaaaalllll lestaulants dicht. Gelukkig redt Wooly’s ons door open te zijn en we halen zalm, forel, blini’s, crackers en Franse kaas… De terugweg valt me zwaar, ik ben helemaal op en mag niet liften van Bram. Ga dat toch doen maar de Australiërs geven niet thuis…. Als ik borden ga halen bij het stel en vertel dat we het hele eind voor nop hebben gelopen zegt ze gewoon ‘husband said supelmarkt open so lestaulants too’ Ik zou me persoonlijk wat meer verdiepen in mogelijkheden voor je gasten of even bellen? Weer bijzondere kerstmaaltijd dus op het terras en binnen uno want de muggen rukken op!
Dinsdag 27 december 2016 :
De dag begint met de gister meegenomen Griekse yoghurt, fruit en granola. Het is bewolkt en regent licht. Het is anderhalf uur rijden naar Ballarat, één van de goudsteden, waar de VVV ons adviseert naar Soureign Hill Historical Parc en het Goldmuseum te gaan. Het is absurd druk en duur ($55 pp) en blijkt een soort openluchtmuseum te zijn zoals het er tijdens de goldrush uitgezien zou moeten hebben. Echt helemaal niks voor ons! Wel even postzegels kopen natuurlijk bij het ‘oude’ posthuis... Het goudmuseum geeft een betere weergave en informatie.
Het is nog 2 ½ uur rijden naar Echuca, een plaatsje dat een stuk levendiger aandoet dan Stawell of Ballarat. We eten bij the American Hotel, lekker buiten, leuk en lekker en overnachten bij Echuca Motel. Weer zo’n typisch Australisch motel, prima maar sfeerloos.
Woensdag 28 december 2016:
Weer een Grieks yoghurtontbijt en op weg naar de Historical Harbour voor een tochtje op de Murray River met een ouderwetse steamer. We gaan aan boord van de Alexander en de machinist is net zo historical als de boot. Hij staat in zijn vettige hemd grote blokken hout in de oven te gooien en komt door de bel van de kapitein in actie. Het begint weer te regenen maar we zitten overdekt. Beetje water kan de rivier wel gebruiken want het peil is erg laag, een maand geleden stond het water 3 meter hoger! We zijn blij dat we niet de 4 uur durende tocht met lunch geboekt hebben want er is weinig te zien op en langs de Murray River.
Door naar de Great Aussie Beershed, het biermuseum van Neil. Nou, biermuseum? Neil verzamelt volgens ons van alles. In een grote loods krijgen we eerst uitleg over een paar items in het museum. De wanden van de loods zijn helemaal bekleed met planken met bierblikjes en er zijn gangen gemaakt met uitstallingen van werkelijk van alles.
Er is een grote voorkeur voor benzinepompen, maar waarom geen strijkijzers, cola items, kluizen, sodaflessen, lucifermapjes, you name it. Als hij ergens twee van heeft spaart hij vast verder. Buiten is het Heritage museum haha, wat oude landbouwwerktuigen die staan te verroesten en wat overgebleven bouwmaterialen. We drinken nog een biertje, krijgen een kitscherige sleutelhanger (special gift for Dutch visitors...tuurlijk) en gaan op weg naar Albury. We logeren in Quest Albury on Townsend in een geweldig appartement met twee slaapkamers, twee badkamers, zitkamer, keuken met zelfs een afwasmachine en draaien meteen even een was (en droger) maar….de airconditioning doet het niet, blaast alleen een beetje en we drijven bijna naar buiten om heerlijk te eten bij de Thai Lotus.
Terug de warmte in, de receptie is al gesloten en na de nodige spelletjes een natte nacht in!
Donderdag 29 december 2016 :
Werkelijk te warm om te slapen...ik loop naar beneden en de blije receptionist vraagt me hoe het gaat en krijgt daar waarschijnlijk meteen spijt van. Hij roept nog blij dat de engineers bezig zijn omdat de airco niet werkt van nr 101 t/m 107. Als we wel contact hadden gehad had hij ook niet veel kunnen doen want alle kamers waren bezet. Volgens hem moet het hele systeem vervangen worden en hij kan niets beslissen over een refund. Maar Niels zal gebeld worden door de manager…Bij het leggen van de laatste hand aan dit verslag is nog een discussie gaande over een ‘refund’...heb niet het gevoel dat er nog iets van afterservice geleverd wordt! We rijden door naar Canberra, hoofdstad van Australië , en bezoeken het nieuwe Parliament House op Capital Hill.
Niet echt een mooi gebouw, ook niet van binnen, maar met veel informatie en schilderijen van premiers en senatoren. Vanaf het dak platform een prachtig uitzicht over de stad.
Snel door naar het War Memorial waar we nog net op tijd zijn van de dagafsluiting met The Last Post, altijd indrukwekkend.
Via het Old Parliament House…
en de Tentambassade van de actievoerende Aboriginals…
rijden we naar het noorden van de stad voor onze airbnb. Niemand te zien en de eigenaar van de net geopende ijszaak ernaast windt zich er over op dat iemand zo buitenlandse gasten ontvangt (niet ontvangt kan je beter zeggen). Hij belt en spreekt andere bewoners van het complex aan, biedt aan lekker bij hem te komen zitten en biedt ijs aan. Een andere bewoner gaat op deuren kloppen of iemand weet wie de sleutel heeft, vriendelijkheid kent geen grenzen hier. Niels heeft Lisa al benaderd via voicemail, app en sms maar ze reageert nergens op. We besluiten door te rijden naar Goulburn waar we een gedateerd, klein maar schoon motel vinden bij een zeer vliendelijke Chinees en heerlijke Pad Thai gegeten bij de lokaal Thai. Kamers te klein om een spel te doen maar we kunnen we lekker de nodige slaap inhalen na vannacht…
Vrijdag 30 december 2016 :
Ontbijten vlakbij een Reuzenram...één van de idiote fratsen van de Australiërs – als je geen bezienswaardigheden hebt zet je een enorm groot beeld van iets prominent in zicht. Van grote beesten tot fruit tot mijnwerkers, ze verzinnen allemaal wat. Er zijn zelfs routes om deze ‘beelden’ te zien…
We zitten dicht bij Sydney dus besluiten we de Fo Guang Nan Tien Temple in Woolloongong nogmaals te bezoeken aangezien die op de heenweg dicht was. Typisch Chinese tempel met veel kitscherige fratsen en dito aanbod van souvenirs.
Het museum biedt naast een heleboel beelden met een hoog tuincentrumgehalte ook een paar hele mooie items, van bronzen beelden met paarden tot prachtig houtsnijwerk.
Door naar Parramatta om Niels zijn scooter op te halen...hij knijpt ‘m best wel een beetje maar de scooter staat helemaal alleen braaf op hem te wachten. Niels rijdt achter ons aan (ja, ook op de snelweg, doodeng!) naar zijn huis waar we de auto leeghalen en een late lunch hebben in de biertuin om de hoek. Auto terugbrengen naar het vliegveld waar de luie verhuurder checked of de tank vol is en verder alles wel best vindt (ja ook die laatste bumper/stoeprand van Niels…) en met über naar Darling Harbour om aan boord te gaan bij Captain Cook.
Window guaranteed geboekt voor een dinercruise en we zitten geweldig op de voorplecht voor een mooie afsluiting van ons bezoek aan en met Niels! Lekker eten, mooi weer en prachtig zicht op alles wat we gezien hebben. Het vuurwerk staat klaar voor morgen en mensen kamperen al langs de oevers om eerste rang te zitten met Oud & Nieuw. Niels draait een partij op de 4e verdieping van het Museum of Contemporary Art vlak naar Sydney Harbour Bridge en zit al geld verdienend op de eerste rang!
Ik kan het niet laten foto’s te maken van die selfie hype! Ze zien echt thuis pas waar ze geweest zijn!
‘s Avonds laatste potje uno op het balkon van de masterbedroom in Niels zijn huis waar wij slapen.
Leuk om te zien waar, hoe en met wie hij woont in Newtown. Dylan de pup verovert meteen je hart. .. Rugzakken liggen ingepakt, morgen terug.
Zaterdag 31 december 2016 :
Om 8 uur staat über voor de deur en moeten we afscheid nemen van Niels. Gister ben ik al begonnen met een kleine reserve knuffels op te bouwen…nu moet ik weer wachten tot juni!
Vlucht op tijd deze keer richting China om 11.25. Om 18.00 in Guangzhou en daar 6 uurtjes zien te overbruggen voor de vlucht naar Amsterdam waar lieve Sjors ons om 6 uur ‘s morgens Nieuwjaarsdag komt ophalen! Blije Bo begroeten en meteen maar even naar bed want al die uren onderweg gaan je niet in de koude kleren zitten….de overgang van 35 naar 3 graden is al meer dan koud genoeg!
