Maandag 20 januari 2014 :
We rijden door naar Kosoye waar we zullen overnachten in de eco Befeker Lodge en om 4 uur een wandeling maken met een scout op zoek naar de Gelada baviaan met het 'rode hart'.
Iemand van de lodge zegt dat we daarvoor veel verder moeten lopen en eerlijk gezegd hadden wij begrepen dat we het National Parc Simien Mountains in zouden gaan (in het programma staat een trekking van 2 tot 7 uur!) om ze tegen te komen. Valt tegen dus en nog meer als we de volgende dag praktisch langs de ingang van het NP rijden...had Abebe er gewoon geen zin in? Hij liep in Gondar al te dralen en tijd te rekken om te gaan rijden... De omgeving en de bergen zijn prachtig en het is een pittige afdaling en klim in deze warmte.
Vanuit de lodge dalen we eerst af naar rechts maar de scout is ervan overtuigd dat de bavianen links zitten dus we steken door naar de andere kant. Inderdaad spuit er een kleine groep langs en de grote baas gaat afschrikwekkend zitten brullen terwijl de kleintjes angstig weghollen. Niet het beeld dat wij hebben gezien in documentaires waar ze rustig op hun billen zitten te grazen en zich verder nergens aan storen...
Spelletje spelen in het restaurant waar we net op tijd een tafel bemachtigen voor een groep luidruchtige Italianen binnenkomt. Om half 8 vragen we toch maar eens hoe laat er gegeten kan worden en dat is om 7 uur... Daarbij komt dat er alleen buffet is voor 230 birr pp maar dan krijgen we daarna wel gratis traditionele dans te zien. Dat geloven we wel na 3 dagen Timkat en weigeren het buffet. Dan kunnen we opeens gewoon een bord ervan opscheppen en weer even later toch kiezen uit 3 gerechten...Toegegeven, de rekening is schappelijk want hij rekent 50 birr pp. Lekker onder de dekens lezen want het koelt hier erg af 's avonds (bij het spelletje spelen hadden we al een fleece aan!) en ook hier is er geen probleem met elektriciteit.
Dinsdag 21 januari 2014 :
Vandaag staat een lange rit op het programma, weliswaar maar 320 km maar de weg is maar voor 50% behoorlijk begaanbaar. Arme Abebe, heeft hij zijn auto gewassen en ontstoft komt er de hele dag een explosie van stof over ons heen. Toch waren er ook verrassingen voor hem in de vorm van stukken asfalt die er zijn rit ervoor nog niet waren. We hebben overigens nog nooit wegwerkzaamheden over 200 km gezien...later zal blijken het hele land! We zitten weliswaar 9 uur in de auto met 2 drinkstops maar er is zoveel te zien onderweg en de omgeving verandert continue (of in stof).
We rijden door het Simien Gebergte met zijn top de Dashen van 4600 meter. Bovendien zijn we druk met het open en dicht draaien van de raampjes als we een tegenligger hebben die weer een stofhoos teweeg brengt!
Vlakbij de grens met Eritrea is een gigantisch vluchtelingenkamp. Ethiopië vangt 70.000 vluchtelingen uit Eritrea en een groot deel woont hier. Kinderen moeten een oeverloos eind lopen naar school maar hebben tenminste onderwijs. In het hele land heb je of 'ochtends of 's middags school. Aan de huisjes en hutten te zien zijn ze niet van plan binnenkort weer naar hun eigen land terug te gaan...
Lunch slaan we over want deze lokale tent is ons net een beetje te...we houden het op een cola. Wel is er genoeg te zien vanaf dit terrasje!
Aan het eind van de dag ruiken we gewoon stoffig en arriveren we in het Consular Hotel dat helaas overboekt is. We mogen in het hotel ernaast slapen waarop ik zeg dat ik dan eerst zowel hier als daar een kamer wil zien. Steeds meer mensen kijken moeilijk maar dan is er toch opeens wel een kamer. Er is maar 1 maar...de meneer erin heeft zijn kleren in de kast achtergelaten en die zit op slot dus moet hij die er later uithalen. Gaan we dus niet doen als wij aan het eten zijn en onze spullen liggen erin. En dan is er opeens nog een kamer waar we even in kunnen waarna we weer kunnen verhuizen. Ik voel me al niet lekker en heb hier dus geen zin in waarna we opeens gewoon in de tweede kamer (met wat zij een jacuzzi noemen en wij een uitgebreide douche) kunnen blijven. Er staat overigens zo weinig druk op het water dat alle douchefaciliteiten niet benut kunnen worden maar ik ben al dolblij met de kamer want begin me goed beroerd te voelen. We lopen naar buiten om een eettentje te vinden maar de sfeer rond het hotel voelt wat unheimisch aan en we besluiten in het hotel te eten. Ik een prima kop champignonsoep en Bram lam met groenten en (hete) patat! Om 7 uur lig ik in bed en meet ruim 39 graden met pijn in de keel. Bram weet niet wat hem overkomt want heeft mij nog nooit ziek gezien haha...laatste keer was met Jolanda op wintersport zo'n 15 jaar geleden hetgeen eindigde in een dubbele longontsteking. Krijg je als je dan blijft skiën maar dat zal me in deze warmte niet overkomen. Met een pink panther val ik in slaap en word pas om half 8 wakker met 38,3. Niet jofel maar met het goede ontbijt dat beneden geserveerd wordt moet het toch lukken Aksum te bezichtigen.
Woensdag 22 januari 2014 :
Zoals gezegd, prima ontbijt en Bram prikt nog even zijn bloed ter controle. Op stap met gids Teddy, bijzonder aardig en met veel kennis. Als we bij de stèles aankomen hebben we al meteen spijt dat we niet hebben gevraagd het programma om te gooien want er zijn nogal wat groepen. Teddy vertelt later dat dat inderdaad niet gebeurt omdat toeristen altijd eerst de stèles willen zien...volgende keer maar omgooien dus want dat zal elders ook wel gelden. Aksum wordt gezien als heilige plaats, het 'thuis' van de Ark van het Verbond en het zou de plek zijn waar de Koningin van Sheba woonde. Verschillende verhalen doen de ronde en na een ochtend met een gids en met vooraf gelezen boeken in het hoofd weet je op een gegeven moment niet meer wat nou waar zou zijn. Soms vraag je je af of ze het zelf weten en of elke gids hetzelfde vertelt... Een paar zaken staan vast; de macht van koning Ezana die in de 5e eeuw regeerde en in talrijke inscripties er in verschillende talen wordt genoemd en onder wiens regering Aksum het christendom aanvaardt omstreeks 450.
Het stèleveld valt ons een beetje tegen. Een stèle is een monument kenmerkend voor de Aksumistische tijd en waarschijnlijk opgericht ter herdenking van koningen waarbij ze ook de graven van belangrijke personen markeren.
Ze zijn gemaakt van trachiet, een vulkanische steensoort, en sommigen zijn bewerkt met imitaties van woningen met diverse verdiepingen zoals die nu nog voorkomen in Jemen. Het gesteente is zo'n 5 km verderop gewonnen en men heeft geen idee hoe ze hier gebracht zijn. De grootste die nog overeind staat is 21 meter hoog waarnaast de hoogste van 33 m ligt die gezien zijn kleine basis waarschijnlijk nooit lang gestaan heeft.
In 1937 heeft Mussoline een 24 meter hoge stèle meegenomen naar Rome als oorlogsbuit maar deze staat sinds kort weer op zijn plaats waarvan de hele operatie volgens Teddy 50 miljoen euro heeft gekost. We zijn benieuwd wie dat betaald heeft...
Naast de eerste stèle is een graftombe gevonden met verschillende grafkamers waarvan men niet zeker weet van wie omdat er nooit skeletten of iets dergelijks gevonden zijn. Men gaat ervan uit dat het koningsgraven zijn. Hier ligt ook de tombe van de nepdeur.
We bezoeken ook nog de tombes van koning Khaleb en zijn zoon Gebermeskel naast elkaar die achteraf toch besloten hier niet begraven te willen worden. Koning Khaleb sleet zijn laatste jaren als monnik in de Peatuelon kerk boven op een berg recht tegenover ons hotel en is daar ook begraven. Zijn zoon later ook.
De steen van Ezana is van grote historische waarde, 30 cm dik, 80 cm breed en 2,5 m hoog voorzien van inscripties in Gueze (taal van de kerk), Grieks en Sabaans die verhalen over de ontwikkeling van het christendom onder Ezana's heerschappij.
Ook is de komst van de 'negen heiligen' in de 5e eeuw erg belangrijk voor de ontwikkeling van het christendom. Het gaat te ver om al deze ontwikkelingen uitgebreid te melden behalve de kwaadaardige koningin Gudit die in de 10e eeuw achter de Ark aanzat, hem niet kon vinden en uit wraak het een en ander plat liet branden. Er is nogal wat heen en weer gesjouwd met de Ark van het Verbond omdat men telkens bang was dat hij gestolen zou worden. Naar Ethiopië gebracht door Mendelik I (zoon van koning Salomo en de koningin van Sheba) vanuit Israël draait bijna alles om deze Ark in de beleving van de gelovigen. Hij bevindt zich nu in de kerk van de Heilige Maria van Zion volgens de legende gebouwd met goud uit de hemel en met prachtige muurschilderingen. Slechts 1 monnik mag de kerk betreden en de Ark beschermen. Momenteel wordt ernaast een nieuwe kerk gebouwd voor de Ark omdat de oude lekt en we zien de monnik (die zich eigenlijk nooit laat zien) optreden als bouwopzichter. De gids vindt het ook grappig om te zien.
Er tegenover ligt de nieuwe kerk, ruim en licht opgezet en gebouwd door keizer Haile Selassie (Ras Tafari Makonnen) in 1965 nadat hij koningin Elisabeth had gevraagd om hulp om rust in zijn land te brengen. Dat deed ze maar hij moest beloven dat er een kerk gebouwd werd waar ook vrouwen welkom waren aangezien die dat niet waren in het Debre Damo klooster en de kathedraal. Dit allemaal omdat koningin Gudit niet te vertrouwen bleek...
In het midden van de kerk hangt een grote kroonluchter geschonken door Elisabeth. De kerk is volledig gedecoreerd met schilderijen die voor de niet-geletterden het bijbelverhaal vertellen, geschilderd op doek dat daarna op de muur gestuct is.
Ook bevindt zich hier het bekende boek waar de wildste verhalen over de ronde doen. Zo is het soms 1500 jaar oud, volgens Teddy 500, ligt het open en bloot terwijl Teddy terwijl hij de doeken waar het in gewikkeld is openslaat vertelt dat het niet het origineel is. Begrijp zijn verhaal niet helemaal maar komt erop neer dat de, inderdaad te heldere iconen, na geschilderd zijn maar dat sommige pagina's nog wel de originele geitenhuid zijn. In ieder geval staat vast dat de tekst in het zwart is met de heiligen namen in het rood, geschreven in Gez, de kerktaal.
Ik bezoek alleen (meestal bij een museum) het kerkmuseum en heb nog nooit zoveel stoffige vitrines bij elkaar gezien. Als je ziet hoeveel personeel er zit (of slaapt) zou je denken dat die wel eens een lapje zouden kunnen pakken...
Abebe zet ons af bij een lokaal hotel met een terrasje ervoor om te lunchen aangezien we geen zin hebben in de toeristen in ons eigen hotel. Bram weer aan de injera en ik aan de kip.
Veel te veel injera maar de kokkin, die geen woord Engels spreekt, komt kijken en gebaren naar het halfvolle bord. Ze loopt hoofdschuddend weg en even later komt haar zoon vragen wat het probleem is... We laten het inpakken en aan het eind van de middag kan ik er de lepra lijdende man die leeft op het plein voor het steleveld er een plezier mee doen. Hij begrijpt eerst niet wat ik voor hem doe maar als ik injera zeg begint hij te kirren van plezier en kijkt me met stralende ogen aan. Hij pakt het aan met zijn totaal vergroeide hand... Abebe is er speciaal voor omgereden want ik had hem vanmorgen al gezien en wist dus de bestemming van deze doggy-bag.
We lopen na de lunch naar het hotel en ik slaap meteen als ik in bed stap. Om 3 uur heb ik eigenlijk ook geen zin en achteraf is de middag ook niet zo bijzonder. Het paleis van de koningin van Sheba is soort van half opgebouwd, zou uit nog een verdieping bestaan en archeologen vinden nog steeds nieuwe dingen.
Toch hebben ook archeologen aangetoond dat dit nooit haar paleis geweest kan zijn net zo min als het even verder gelegen zwembad van Makeba (=water van de Heerster, nu gebruikt als waterreservoir en voor de viering van Timkat). Over de koningin van Sheba zijn de meningen ook verdeeld. Ze komt uit Yemen maar de Ethiopiërs geloven weer graag dat ze hier vandaan komt...
We eten een prima stuk beef met groenten en beetje patat in het hotel, pikken onze was op, herpakken de rugzakken en ik ga de boiler maar eens leegstomen om het vastzittend slijm los te krijgen. Stikte er tijdens het eten bijna in en dan moet zo'n douchecabine toch goed uitkomen! Bram komt op een gegeven moment kijken of ik er ingebleven ben...wat een rothoest!
