Onze reizen - Elzas
Zondag 30 september 2012
Om 9 uur rijden we weg, zeer direkt hopla over de snelweg Eindhoven, Maastricht, Luik naar Luxembourg. Vlak voor de hoofdstad een sandwich gehaald en die, beetje aan gebrek aan beter, op de parking van een benzinestation opgegeten... Luxembourg is dichterbij dan je denkt ... 304 km.
Ingecheckt in Hotel Chatelet waar de weg werd geasfalteerd dus de auto nog even elders maar we liepen in 10 minuten de stad in voor onze stadswandeling. Perfecte site gevonden voor dit soort stadswandelingen www.reisroutes.be. De wandeling begint op de Boulevard Franklin Delano Roosevelt bij het WOI monument met Gëlle Fra (symbool van Luxemburgse weerstand tegen militaire conflicten) met een ronde over de stadswallen met mooie uitzichtpunten over het ravijn met de grote spanbruggen.
Valleé de la Pétrusse
De kathedraal staat deels in de steigers en laat zich moeilijk benaderen… De crypte waar de groothertogen begraven liggen en de meeste bezoekers blijkbaar voor komen is ook gesloten…
We lopen de bekende Chemin de la Corniche af met mooie uitzichten over de vallei en de abdij van Neumünster en de Kazematten van Bock. We stappen de stad weer in door een van de vestigingspoorten Trois Tours en klimmen richting oude centrum. Na de grote en autovrije winkel- straten zitten we heerlijk in het zonnetje op een terras op Place Guillaume waar het vol zit met etende Luxemburgers die uitgebreid aan het eten zijn…om 4 uur?? Het Groothertoglijk paleis (palais granducal) is alleen in de zomermaanden beperkt opengesteld en niet erg indrukwekkend in vergelijking met omliggende gebouwen. Een soldaat doet nog zijn best met een loopje heen en weer hetgeen overigens de enige taak van het kleine leger is op dit moment!
Via Place d'Armes, waar het waanzinnig druk is en live muziek, lopen we terug naar de Pont Adolphe en ons hotel. ´s Avonds biertje op het plein en Braziliaans gegeten net om de hoek, apart zullen we maar zeggen...
Maandag 1 oktober 2012
Van Luxembourg jakkeren we door naar Saarbrucken (119 km), door naar Sarreguemines om van daaruit binnendoor richting Bitche te rijden voor verschillende natuurelementen uit onze natuurreisgids van Frankrijk. Stokbroodje, rillette en melk voor de picknick aan het meer van Hanau op een gesloten camping helemaal alleen.
De geweldige ‘natuurmonumenten’ zijn allemaal wat overwoekerd en vallen dus nogal tegen maar het is heerlijk om met dit mooie weer naar de verschillende plekken te wandelen door bossen die zich eerder dan bij ons in herfstkleuren tooien. We bezoeken de l’Ache d’Erbenfelsen, le grand Steindberg en le chême de Suesdois waarbij de termen gestrand schip in de bossen vaak voorkomt in de beschrijvingen…en besluiten ook maar reuze illegaal te parkeren in het autoloze Waldeck…anders kom je werkelijk nergens…
Met veel zuurstof in het lijf maar toch lichtelijk teleurgesteld. Via de D662 (voorheen N62) zakken we zuidelijker naar Hagenau en uiteindelijk naar Straatsburg waar we door een verkeerde routebeschrijving wat omslachtig het hotel Couvent du Franciscain vinden met een afgesloten parking en maar zo’n 10 minuten lopen van de kathedraal. Het enige minpunt is de bouwwerkzaamheden bij de buren waardoor we weten dat de ‘wekker’ automatisch op half 8 staat... Bram heeft veel last van zijn hiel dus we vragen raad aan een apotheker en eten typisch Elzas met zuurkool, worst en speklap in een wel heel Duits aandoend restaurant.
Dinsdag 2 oktober 2012
Na een simpel maar voedzaam ontbijt beginnen we aan onze wandeling door Straatsburg. Het is nog wat fris maar het mooie weer lonkt en we mogen de auto tot de lunch lekker op de bewaakte parkeerplaats van het hotel laten staan. In Luxemburg vallen ons twee dingen meteen heel erg op : mensen scheuren werkelijk langs je (benzine zeer goedkoop, gewoon 45 cent goedkoper per liter ivm Nederland!) en ze paffen de hele dag door en allemaal! Overal liggen peuken!
Het hotel ligt echt supercentraal en twee blokken verder pikken we de stadswandeling op bij de Place St. Pierre le Jeune waar de kerk helaas gesloten is. Via Place Kléber en Rue du 22 Novembre lopen we de wandeling in omgekeerde richting om halverwege te kunnen informeren of we met de (open) boot mee kunnen zodat we ook het Europese hoofdkwartier passeren dat wel erg ver uit de wandeling ligt. We stiefelen recht naar het mooiste stukje Straatsburg, la Petite France!
Samen met Barrage Vauban, de Ponts Couverts en de Rue du Bain-au-Plantes is het werkelijk genieten van de doorkijkjes, het water en de goed onderhouden huizen waarbij wel in heeeel veel restaurantjes en hotelletjes zijn gevestigd.
Langs de oever van de Ill lopen we langs de Ancienne Douane waar vroeger de tol werd geheven (en goederen werden opgeslagen als je niet kon betalen) naar het Palais Rohan. Dit bisschoppelijk paleis werd voornamelijk gebruikt voor feestjes voor hoogwaardigheidsbekleders in de 18e eeuw, kan slechter.
We steken door naar de werkelijk imposante kathedraal en beginnen aan een uitgebreid bezoek!
We lopen naar de aanlegplaats voor de boten (die allemaal dicht varen…) waar het tjokvol is. Mazzeltje dat we precies goed gaan en er 1, ja werkelijk maar 1, open boot over 5 minuten vertrekt en we ook nog een plaatsje aan de kant hebben. Koptelefoon op en een duidelijke Nederlandse uitleg vergezelt ons over de Ill en door de sluizen. Het is prachtig weer en alhoewel het toeristisch ten top is genieten we volop in het zonnetje!
De Batorama voert ons natuurlijk ook weer door het prachtige Petite France en elke keer moeten we weer door een sluis van de Ill met een behoorlijk verval. De boot past er precies in…er kan werkelijk geen eend meer tussen…
Langs mooie huizen en gotische kerken komen we bij het keerpunt, de afschuwelijke gebouwen van het Europees Parlement. Wie dat getekend heeft? Niet mijn architect in ieder geval…
Doe mij dan maar zo’n kerk…
Tegen een uur zijn we terug bij het hotel en kopen aan de overkant bij de bakker een broodje en wat te drinken voor een picknick onderweg. Het hotel ligt zo riant dat we werkelijk in 10 minuten de stad uit zijn en kunnen beginnen aan het eerste stuk van de Elzas wijnroute van Straatsburg naar Colmar – 95 km.
Via Rosheim, Boersch, Otrott en Obernai rijden we lekker open in de zon naar de Mont Sainte Odille, een voormalig klooster met kapel gewijd aan Sainte Odile en momenteel in gebruik als hotel maar voornamelijk als uitzichtpunt. Het is er enorm druk en we maken een kort rondje.
Aan de andere kant van de berg naar beneden richting Andlau waar we de wandeling naar het kasteel Haut Andlau vol goede moed beginnen. Het is zeer rustig, werkelijk nog geen hond te zien, en na 3 kwartier gelopen te hebben lopen we letterlijk en figuurlijk tegen een hek op dat de doorgang naar het kasteel verbiedt en afsluit. Restauratie? Was wel netjes geweest dat onderaan de berg bij het bord met de wandelpaden aan te duiden...weer terug dus... We rijden verder richting Dambach la ville, onze overnachtingsplaats, door kleine plaatjes als Itterswiller en overal is het bedrijvigheid ten top. Kleine tractor met aanhangers vol plastig containers met druiven of most rijden af en aan. Her en der draaien de persen en je ruikt gewoon de wijn! Tussen de dorpjes met al hun vakwerkhuizen oeverloze wijngaarden waarvan wij ons afvragen waarom de onderste helft meestel niet geplukt is. Na de pluk wordt de bovenste helft wel meteen gesnoeid. Onderkant openstellen voor de zon en licht? In Dambach la ville vinden we al snel onze chambre d’hôtes Arnold bij Camille en Christian net buiten het dorp en installeren ons op de bescheiden kamer met nog meer bescheiden douche waar Bram zich de volgende ochtend bijna in moet persen (wel toepasselijk in deze oogst- en verwerkingsperiode…). Christian is druk bezig met de oogst van de dag te persen. We lopen het stadje in maar vinden helemaal niet wat er op lijkt dat je er wat kan eten. Er blijkt een restaurantje open te gaan maar pas om half 8 en een kroegje of terrasje is er niet...dus we drinken een blikje bier uit de superette op het cocacola-setje voor de winkel. Kan je verzekeren dat we veel bekijks hadden van de lokale bevolking die hun nek bijna verrekten als ze met de auto passeerden... Het meisje van de superette suggereert nog een ander restaurant maar dat blijkt dicht te zijn. We eten prima bij de auberge en sluiten de dag af met een glaasje wijn en een boek op de kamer.
Woensdag 3 oktober 2012
Na het Franse ontbijt in de zitkamer van Camille is Scherwiller onze eerste stop. Er zou een leuke wandeling door het stadje te verkrijgen zijn bij de VVV, oa om de wasplaatsen langs de Aubach te zien maar het valt nogal tegen dus na een half uur rondhobbelen zijn we alweer onderweg naar Haut Koenigsbourg, een prima gerestaureerd kasteel boven op de bergbij Orswiller en zeer strategisch gelegen ten opzichte van de onderliggende dorpen en valleien. Bram zoekt zijn eigen weg met camera en statief en ik huur een headset met rondleiding. Vind het toch altijd prettiger iets meer te horen (of lezen) van wat ik zie. Het is er waanzinnig druk en je parkeert je auto op de helling een heel eind naar beneden.
Bij Leclerc ingeslagen voor een picknick en die vreselijk gezellig op een pleintje zitten nuttigen tegenover een Nederlandse vrachtwagen van Bakker en een Belgische uit Merelbeke die beiden bloemen en planten kwamen uitleveren...hoe zoek je het uit!
Even zoeken in Ribeauville maar na uitleg van een non zijn we zeker dat we het goede pad gaan beklimmen naar de drie burchten Saint Ulrich, Girsberg en Haut-Ribeaupierre. Een taaie maar wel bijzondere klim tussen de wijngaarden door. Van de drie burchten van Ribeauville is de Saint Ulrich het interessantste (had onze non al voorspeld) en geeft het mooiste uitzicht. Zeer de moeite waard!
Even zoeken in Ribeauville maar na uitleg van een non zijn we zeker dat we het goede pad gaan beklimmen naar de drie burchten Saint Ulrich, Girsberg en Haut-Ribeaupierre. Een taaie maar wel bijzondere klim tussen de wijngaarden door. Van de drie burchten van Ribeauville is de Saint Ulrich het interessantste (had onze non al voorspeld) en geeft het mooiste uitzicht. Zeer de moeite waard!
Deze burcht werd in de 11e eeuw gebouwd en overzag de strategische route tussen de vlakte van de Elzas en het dal van de Lièpvre. Hij is deels gerestaureerd (en op een gezonde manier).
De Girsberg is uit de 13e eeuw en wordt ook wel Petit-Ribeaupierre genoemd (hee, drinken wij thuis niet regelmatig Ribeaupierre?). Het verhaal gaat dat twee broers die bij elkaar in de buurt woonden regelmatig samen op jacht gingen. De ene broer woonde in Girsberg, de andere in Saint Ulrich. Op een goede dag besloot een van de broers de ander te wekken door een pijl op zijn luik af te schieten. Zijn broer stond op dat moment net op het punt zijn luiken te openen en werd dus gedood. Sindsdien, zo zegt men, hoor je er tijdens hevige wind de moordenaar op zijn paard galopperen en roepen : “Ik heb mijn broer vermoord!” Wij hadden geen wind ….
De Haute-Ribeaupierre laten we voor wat het is na een stuk de verkeerde berg belopen te hebben…bordje stond verkeerd om… en via Hunawihr zakken we af naar Riquewihr wat door iedereen bestempeld wordt als een drop van een dorp en dat is het zeker! Weer de ondertussen gewoonlijke druiven-bedrijvigheid en nogal wat moeite ons hotel te vinden in het centrum waar geen verkeer in mag. Toch maar erin gereden via een scherpe hoek want de parkeerplaats ligt notabene naast het hotel dus moet toch kunnen.
Hotel La Coronne ligt werkelijk precies midden in het oude centrum en met loodzware benen ploffen we op een terras in de hoofdstraat en eten vroeg bij de, dan al, dronken serveerster aan de overkant Elzasser gerechten. Leuke kamer en lekker stil met een veilig gevoel over de auto storten we om half 10 in...
Donderdag 4 oktober 2012
De lucht is dreigend maar geeft slechts af en toe wat miezer dus we slenteren langs de bezienswaardigheden in Riquewihr die allemaal langs en in de zijstraatjes van de hoofdstraat te vinden zijn. Plaatsje om door te geven!
Via Mittelwihr, en Ammerschwihr naar Colmar waar we de auto parkeren in de enorme parkeergarage Rapp in het centrum. We hebben de stadswandeling paraat en slechts onderbroken door de lunch tegenover het beroemdste huis van Colmar, Maison Pfister dat gerestaureerd wordt en dus eigenlijk niets van te zien is lopen we deze uit in grotendeels stormachtige wind. Het lijkt wel herfst! Colmar heet de mooiste stad van de Elzas te zijn. De kathedraal is sober maar mooi en er zijn gezellige straatjes met handelshuizen. Bovendien is het lekker weer even de benen te strekken en door een stad te banjeren.
We rijden Colmar uit om via Wintzenheim en Eguisheim (het meest gefotografeerde stadje van de Elzas maar waarom hebben wij niet kunnen ontdekken) en beginnen aan het tweede deel van de Elzas wijnroute van Colmar naar Thann – 80 km na inkopen gedaan te hebben bij de Intermarché (met verse wijn nog zonder kurk!). We hadden veel wijngaarden verwacht maar deze hoeveelheden en de bedrijvigheid eromheen tart elke verbeelding. Door Guebwiller zakken we af door het berggebied van le Grand Ballon naar Thann, door naar Masevaux en daar begint de klim in het Nationale Park Ballon d’Alsace. Prachtige weg alhoewel je door de hoge bomen langs de snel dalende rand niet echt grootse uitzichten kan genieten. Sewen, waar we gereserveerd hebben, ligt niet ver van de top de Col du Ballon (1247m) en Yvette en Christian hebben daar hun chambre d’hôtes Villa du lac tegenover het meer. Zeer gastvrij en een prachtige kamer op de eerste verdieping met uitzicht op het meer. Vandaag hebben we niet zulk mooi weer gehad maar nu breekt het boven de bergen open en belooft een mooie dag voor morgen. We drinken onze verse wijn bij een boek en worden om half 8 verwacht voor de table d’hôtes maar Yvette is te laat. Half uurtje zitten op 1 aperitief en daarna eten met een Belgisch stel uit Tournai. Het diner eindigt met een kleine discussie over het altijd terugkerende punt...rolverdeling in huis...blijft altijd leuk zelfs met Fransen!
Vrijdag 5 oktober 2012
Na het ontbijt in de zitkamer van Yvette rijden we de Col du Ballon op voor het uitzicht (niet echt) en snel weer richting dal want er staat een snijdende wind. Dit is gezien de vele verwijzende bordjes een skigebied over een paar maanden maar wij gaan op zoek naar de Cascade Rummel en Saut de Truit watervallen...het pad naar het bovengelegen meer is stijl, ongelijk en reuze glibberig en daarvoor heeft Bram nog teveel last van zijn hiel.
We hebben een echte reisdag en besluiten de kilometers lekker alternatief te overbruggen. We rijden zelfs over C-wegen, wisten niet eens dat die bestonden, en een soort van gems op de weg kijkt ons ook aan van ‘wat doen die hier’... mooi koppie heeft-ie. Door het binnenland van le region des mille etangs en langs dorpen als Fresse, la Neuvelle, Mollans enEssernay onderlangs Vesoul voor een picknick op een steen bij Baignes (zouden er 10 mensen wonen? In ieder geval twee honden...). D13 en D5 zijn onze grote leidraad maar nogal recht dus regelmatig pakken we een slinger van een (C) weg eromheen. Oeverloze akkers met mais, graan en gras...het lijkt de Amerikaanse graanschuur wel en overal wordt druk geoogst...geweldig met een oogstmachine als tegenligger van de Porsche op zo’n smurfenweg... We zijn rond half 4 in Pressigny (200 inwoners) waar we overnachten in de chambre Romantique bij Evelyne en Michel Poope in Le Relais du Puits. Hele nieuwe kamer, met zitkamer en kitchenette en heerlijk terras in de aanliggende tuin in de zon voor een boek en kop thee en later een wijntje met een stukje Munsterkaas. Het leven is mooi! ’s Avonds met nog een Duits stel, de broer en schoonzus van Michel aan tafel in de open keuken waar Evelyne het prima diner voorschotelt. Michel kan aangenaam vertellen over problemen van hem als burgemeester van dit gehucht en maakt niet onverdienstelijk aquarellen waarvan ik een paar kaarten koop van hem.