Onze reizen - Halong Bay
Om 8 uur opgepikt bij het hotel voor de trip naar Halong Bay, een van de zeven natuurwonderen. Halfuurtje later is de club compleet en geeft Hou haar uitleg over de trip... het is weer raak... op ons papier staat een ander verhaal... Dus klagen, Hou bellen naar Cham, excuses dat we de uitdraai hebben gekregen van een oud programma, weer klagen, Hou weer bellen, wij Cham aan de telefoon (‘trip is not much different’ dus wel!) en met lang volhouden komen we toch op het geboekte programma. We zullen morgen overgeplaatst worden naar een andere groep/boot die ons programma wel doet...
Om twaalf uur zijn we in Haiphong en stappen op een tender die ons naar de Cristina brengt. Groep van 16 maar er valt al snel een Engels stel af dat zegt deze boot niet geboekt te hebben. Ze gaan terug (en wat ga je dan doen?) en wij kunnen uitvaren en lunchen aan boord. Stop is een zeer drukke aanlegplaats bij de Amazing Cave en we staan werkelijk in file op de trap om de gigantische grot in te gaan. Grot is 100.000 m2 en het amazing/surprising komt van alle dier- en mensfiguren die je in de kalkformaties (met hele grote fantasie) kan zien. Iemand moet die verhalen toch ooit bedacht hebben... Door naar het beloofde strand wat echt niet uitnodigd tot zwemmen! Harde muziek en het strand is ingenomen door een aantal voetballers. Ik klim naar het uitzichtpunt, 20 minuten steile trap, en krijg boven een mooi panorama over Halong Bay als beloning. Kajakken slaan we even over, met onze camera’s in de hand vinden we dat nou net te link. Terug naar de boot voor het idee en we hebben een nogal onvoldaan gevoel over de trip. Er zou tussen de formaties door gevaren worden en we zouden de dagjesboten niet meer tegenkomen (of in file varen) dus nu maar hopen dat we dat inderdaad nog op de terugweg gaan doen zoals Hou belooft. Met z’n allen eten, helemaal geen verkeerde groep, en lekker op tijd erin want niemand heeft zin in dansen of karaoke en het inktvis vissen is niet echt een succes... Om 10 uur gaat de muziek opeens keihard aan en wordt er hard gelachen en gepraat vlak naast onze hut in de bar. Brams vraag om een beetje zachter wordt niet gehonoreerd en uiteindelijk vraag ik om 11 uur of ze naar buiten kunnen gaan om verder te feesten...het wordt heerlijk stil en met het raam open valt zelfs het geluid van de generator nu mee. In ieder geval erg monotoon.
Zoals Hou vroeg staan we om 7.15 klaar en worden verscheept naar een (chiquere) boot voor het ontbijt en de 2e dag. We varen om 9 uur weg en stappen over op een kleinere boot richting Viet Hai village. Vrij snel hebben we in de peiling dat dit de trip is die we bedoelden en geboekt hadden. Vredig varen tussen de formaties en slechts af en toe een andere boot zien. We leggen aan bij de pier van Viet Hai en de fietsen staan al klaar voor een tochtje naar het dorp. Vandaar een wandeling door het bos naar de grot en weer terug met de fietsen naar de boot. Klinkt allemaal wat kort maar was door een mooi gebied en een hele leuke uitstap en we zijn helemaal tevreden met onszelf dat we ‘doorgeklaagd’ hebben... Lunch op de boot en weer verder tussen de formaties en viskwekerijen met de drijvende huisjes van de viskwekers ertussen. Aanleggen bij de bungalows waar de meerderheid van de gasten gaat overnachten (wij gelukkig niet) en wij varen met 4 anderen door naar Cat Ba. Mooie ‘intocht’ door een groot floating vissersdorp waar je wederom beseft dat je het maar ongelofelijk goed hebt thuis... Korte bus naar het hotel, lopen langs de boulevard, biertje op een klein stoeltje aan het water uit een onooglijke tap en terugkijken op een toch nog zeer geslaagde trip die zeker een goede afsluiting was voor deze reis. Diner in het hotel samen met twee Vietnamezen op huwelijksreis die werkelijk geen Engels spreken behalve sorry en good morning en lekker lezen in bed. Morgen met de boot terug naar Haipong en bussen naar Hanoi voor de laatste nacht in Vietnam!
Om half acht worden we opgepikt door Tom voor korte rit naar de boot... gasten ophalen bij de bungalows dus weer langs de fascinerende floating fishermen villages. Uurtje varen verder weer op de Imperial waar we een korte kookcursus en lunch hebben voor we voor anker gaan in Haiphong waar de bus klaarstaat. Om half 5 weer voor de deur van Camellia 4 en noodles bij onze geliefde buurman. Rugzakken herpakken zodat onze weinge souvenirs het in ieder geval overleven en morgen naar Bangkok... we zijn er helemaal klaar voor om weer richting huis te gaan! Vietnam komt in de boeken als druk land, met ongelooflijk veel brommers, oeverloze rijstvelden, van heel arm tot rijk, ontzettend onsmakelijke manier van eten, rochelen en spugen, onbehouwen gedrag (ook ten opzichte van elkaar) en als ze je een poot uit kunnen draaien zullen ze het niet nalaten. Je moet werkelijk over alles onderhandelen en er zijn verschillende prijskaarten voor Vietnamezen en toeristen. Bij bezienswaardigheden kunnen we ons daar nog wat bij voorstellen maar bij een fles water of blikje cola? Een fooi verdien je volgens ons maar sommigen eisen het hier gewoon op en gaan bijna door het lint als je niets geeft. Ze roemen zich om het bijna alom verspreide Engels maar de grootste meerderheid spreekt geen woord en diegenen die het wel spreken zijn lastig tot zeer lastig te verstaan (merendeels ook omdat ze bepaalde letters zoals de r niet kunnen uitspreken). Hadden wij alleen Vietnam bereisd dan zouden we toch lichtelijk teleurgesteld geweest zijn alhoewel het land op zich erg mooi is. De combinatie met Laos en Cambodja maakt het een complete reis met Laos met stip op 1 voor ons. Bij de vriendelijkheid van de mensen in Laos en Cambodja in vergelijking met Vietnam komen de Vietnamezen slecht weg. Een Engelsman die hier tien jaar geleden geweest is en nu weer vertelde ons dat de Vietnamezen op zich niet veranderd zijn in hun doen en laten. Geeft te denken. We hebben wel het gevoel dat we in alle drie de landen niet over een paar jaar hadden moeten zijn want veel plaatsen zijn al werkelijk te toeristisch. Al met al bijzonder twee maanden in dit Indochina met het gevoel dat we de meest verschillende aspecten gezien en beleefd hebben. Bram mag thuis natuurlijk koken (graag zelfs!) maar ik heb hem al gewaarschuwd dat ik voorlopig geen rijst meer kan zien...
